Terug van weggeweest

Op alle mediums onder mijn naam, is het dik een jaar stil geweest..

Nee ik ben niet van de aardbodem verdwenen, nee Wouter en ik zijn niet uit elkaar en nee ik ben ook niet verhuisd.

Wat er wel is gebeurd.. na een 5tal miskramen ontdekte wij op 15-08-2022 dat we opnieuw zwanger waren.

Op dat moment schiet er alles door je hoofd, want voor ons is zwanger blijven niet vanzelfsprekend.

We mochten ons diezelfde dag dan ook nog melden bij het vrouw moeder en kindcentrum in Maastricht.

Maar goed de details zal ik jullie besparen

Even een jaar vooruit, na een turbulente zwangerschap en een heftige bevalling (misschien deel ik ons beval verhaal nog ooit, misschien ook niet) is onze dochter inmiddels 4 maanden oud.

Ons leven is natuurlijk compleet veranderd en we zijn rijker dan ooit.

Niet dat ik nu als mama het wiel opnieuw ga uitvinden of guru word, want eerlijk is eerlijk wij mogen dankbaar zijn voor zo’n tevreden en blije baby. Nauurlijk zijn er soms momentjes waarop we beide even niet weten hoe of waarom ze huilt maar deze zijn nog altijd op 1 hand te tellen.

Ook hebben wij er bewust voor gekozen om onze dochter nooit herkenbaar in beeld te delen. Met een fotograaf als mama is dat af en toe verdomd lastig want je wilt trots delen wat een mooi kind je hebt of een emoitioneel beeld dat is vastgelegd. Van de andere kant is het onze verantwoordelijkheid om haar veiligheid te garanderen en dan mag trots daarvoor wijken.

Het verlof in Nederland omtrent bevallingen is natuurlijk niet te vergelijken met andere landen. En we horen ook vaak genoeg “Vroeger kregen wij dat allemaal niet” Daar heb je gelijk in, het grote verschil is wel vroeger kon je als mama ervoor kiezen om te stoppen met werken en dat is in de huidige maatschappij niet te bolwerken. Ik heb het geluk gehad dat ik de ruimte heb gekregen om extra verlof op te nemen om er voor onze dochter te zijn. Helaas komt ook dat nu langzaam ten einde. Ben ik er klaar voor? Nope! Gaat het ons lukken? Natuurlijk wel!