Borstvoeding/Kunstvoeding

Borstvoeding of kunstvoeding, de meningen zijn hier natuurlijk altijd over verdeeld. Het komt erop neer dat iedere mama moet doen wat goed voelt voor haar en haar kindje.

Al voor onze zwangerschap heb ik altijd gezegd “Als het ons gegund is, hoop ik borstvoeding te mogen en kunnen geven”

Als ik vooraf had geweten dat zo’n natuurlijk iets niet als vanzelf gaat had ik het alsnog gedaan!

Doordat wij na de bevalling op de afdeling neonatologie zijn komen te liggen en de begeleiding in het ziekenhuis door een tekort aan personeel erg summier was hadden Elin en ik een valse start. De eerste 24 was zij zo misselijk dat ze niet eens wilde aanhappen en de 24 uur daarna is zij gevoed middels fingerfeeding.

Gelukkig kreeg ik een kolf op de kamer waardoor mijn melk al snel op gang kwam.

Eenmaal thuis kregen wij van onze kraamhulp het advies om bezoek zo lang mogelijk uit te stellen zodat we de prioriteit konden leggen bij onze dochter, ons als gezin en het geven van borstvoeding.

Dit ging niet zonder slag of stoot en deze eerste week zaten wij de nachten dan ook samen in de woonkamer, middels een sonde langs mijn borst lukte het enigszins met een tepelhoedje maar wat was het lastig.

Voor mij als mama maar ook als vrouw voelde het als falen. Onze dochter kwam maar niet aan in gewicht en Gedachtes als “had ik me maar beter voorbereid” “waarom lukt mij dit niet” “doe ik het wel goed” “drinkt ze wel genoeg” passeerde onder andere de revu. Elin kreeg het aanhappen maar niet onder de knie en ik werd hier heel onzeker van, melk was er genoeg want als ik zat te kolven zat ik al snel op 170 ml terwijl zij maar 40ml tot 60ml dronk.

Toen het einde van de kraamhulp in zicht kwam en ik voor de zoveelste keer met tranen in mijn ogen (zelfs nu 4 maanden later kan ik hier nog een traan om laten) en met moeite onze dochter liet aanhappen gooide ik de handdoek in de ring en vroeg ik Anja en Wouter om gekolfde melk op te warmen in een flesje. Het zorgde voor zoveel onrust in de nachten als we er alleen voor stonden en ik wist het even niet meer.

Met het geven van een flesje vonden wij even wat rust en Elin kwam langzaamaan bij in gewicht. Toch liet het me niet los en was voor mij het kolven van melk niet wat ik voor ogen had met borstvoeding. Een tweetal weken verder heb ik dan ook hulp ingeschakeld van een lactatiekundige om mee te kijken naar “onze techniek” en ben ik het blijven proberen tijdens de voed momenten overdag.

Met een tepelhoedje aan laten happen een kleine 5 minuutjes aan iedere kant en vervolgens een flesje na om er zeker van te zijn dat ze genoeg kon drinken.

Ineens leek het kwartje te vallen

En of het nou was de aanhouder wint of dat het kwartje ineens leek te vallen, maar vanaf dat ze 5 weken is drinkt Elin volledig aan de borst.

Volgens “de boekjes” hapt ze nog altijd niet perfect aan, maar onze kleine strijdster drinkt op haar eigen manier heel effectief. Of ze nu een kleine of een grote dorst heeft, of alleen even troost zoekt ik ben dankbaar dat we samen hebben doorgezet en dat ons dit gegund is.

Kleine kostbare momentjes tussen haar en mij zolang als zij het nog wilt.

Durf om hulp te vragen!

Wat ik alle nieuwe mama’s hier vooral van mee wil geven is het volgende. Het is geen falen als het niet meteen lukt. Durf om hulp te vragen als je het even niet weet of als je er niet uit komt. Ik ben dankbaar voor Irene van InLiefdeGedragen die bij ons thuis is langsgekomen en me tips heeft gegeven voor een meer ontspannen houding. Laat je niet gek maken door je eigen gedachtes (die elke borstvoedende mama heeft trust me) of door het consultatiebureau die je onbewust laat twijfelen aan je eigen.